Pada suatu petang...si anak telefon maknya tapi tak berangkat...
pada malamnya mak telefon anaknya semula..
anak: assalamualaikum mak...kenapa tak nagkat telefon tadi (dgn perasaan sedih)
mak : mak kat luar tadi, mungkin tak dengar..tengah buat ape tu?
anak : tengah baca buku mak..
mak : hurm baca elok elok..jangan lupa baca quran sekali...jangan tinggal solat..solat hajat sekali..mintak dengan tuhan biar semuanya berkat...
anak : yea mak..ingat....rindu nak balik mak...
mak : sabarlah..tak lama dh tu...beberapa minggu jje lagi..belajar tu betul betul...mak dah masukkan duit nanti pergi beli makanan tuk makan malam malam..jangan biar perut kosong nanti pelajaran susah nak masuk..
anak : yelah mak nanti beli..
mak : dah tu tak apa la..sambung baca tu..
anak : yelah (dengan perasaan sayu..)
selepas je letak telefon terus air mata jatuh kat pipi...sedih..baru je cerita kat mak lapar tengah tengah malam sebab nak jimat duit...nanti kesian kat kak nak masuk duit...hari ni mak dah call cakap dah masukkan duit...abah yang suruh...sedihnya rasa....rasa menyesal cerita pasal lapar tengah tengah malam tu...kalau boleh tak mahu menyusahkan mak lagi...masih mampu bertahan walaupun duit tinggal sikit sgt....
love u mum and dad forever n ever...
No comments:
Post a Comment